Δεν θα με πείσετε ποτέ...

(αντιγράφω από τον Προκόπη Δούκα ένα κείμενο που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, ειδικά στο θέμα της βίας)

Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι αυτή η “οργή” μπορεί να είναι δικαιολογημένη. Κι αν δεν είναι οργή, ακόμα χειρότερα, γιατί είναι προμελετημένο έγκλημα - εν ψυχρώ. Μόνο που συνένοχοι του είναι όλοι όσοι, με οποιονδήποτε τρόπο, καλλιεργούν ή ανέχονται την επικίνδυνη ρητορική της “βίαιης αντίδρασης στη διάχυτη βία”. Το “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”, που μπορεί να βγει εύκολα εκτός ελέγχου...



Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι αν δεν καταδικαστούν (και ηθικά και στο δικαστήριο) αυτοί που πέταξαν τις μολότοφ, υπάρχει περίπτωση να κάνουμε ένα βήμα μπρος - κι ας λοιδωρείτε κάποιοι την καταδίκη της βίας "απ' όπου κι αν προέρχεται"...
Μη σπεύσετε ν’ αρχίσετε τις σπέκουλες, “καλά, εσύ είσαι μέρος του συστήματος, τι μιλάς, είσαι βολεμένος κλπ.” Έτσι ήμουν πάντα - και πριν “βολευτώ”. Ξέρω πολύ καλά τι θα πει βία (πραγματική, μιας δικτατορίας - αν και δεν την ένοιωσα, λόγω ηλικίας, απευθείας στο πετσί μου). Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι η βία μπορεί να είναι ηθικά αποδεκτή, εκτός αν πρόκειται για αντίσταση σε εισβολή, ολοκληρωτικό καθεστώς ή αυτοάμυνα. Και το τελευταίο που θέλει να ακούσει ένας δημοκρατικός πολίτης είναι αυτά τα περί χούντας, κατοχής, δοσιλογισμού, κατάργησης της δημοκρατίας, καθεστωτικών παπαγαλακίων κλπ. Αφού δεν μπορεί να υποτιμηθεί το νόμισμα μας, ας μην υποτιμάται και η νοημοσύνη μας.

Δεν ισχυρίζομαι επ' ουδενί οτι ο κόσμος δεν έχει λόγους να είναι οργισμένος. Έχει - και πολλούς (φτάνει να αναγνωρίζει και τους λόγους για τους οποίους πρέπει να είναι οργισμένος και με την “ιδωτεία” του ή τον ανέξοδο βερμπαλισμό του). Δεν θα με πείσετε ποτέ όμως, οτι με τη βία θα καταφέρετε τίποτα. Οργιστείτε, φωνάξτε, διαδηλώστε, απεργήστε - μέχρι τελικής πτώσεως (κακό θα κάνετε τελικά στη χώρα, στην παρούσα φάση, αλλά είναι δημοκρατικό δικαίωμα σας). Απαιτείστε (και πολύ καλά κάνετε) να τιμωρηθούν τα λαμόγια - τα λαμόγια όμως, όχι όσοι έχουν βγάλει λεφτά στη ζωή τους, συλλήβδην και αθρόως. Διαμαρτυρηθείτε ειρηνικά, όσο θέλετε (άλλωστε είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και πειστικό, ειδικά αν το πλήθος των ανθρώπων αυξάνει γεωμετρικά). Προχωρήστε σε πράξεις αυτοθυσίας, αν είστε σε απόγνωση. Θα κερδίσετε τον σεβασμό όλων - και θα έχετε και πολύ σοβαρότερο αποτέλεσμα. Καθήστε μπροστά στα “τανκς”, αν θέλετε, όπως στην Τιέν Αν Μεν - μόνο που ξέρετε πολύ καλά οτι δεν υπάρχει καμία σχέση, όσο κι αν βαυκαλίζεστε, κάποιοι.

Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι π.χ. καίγοντας τη Βουλή (που είναι και έργο τέχνης μέσα) θα καταφέρετε τίποτα. Παρά μόνο ίσως να ενδυναμώσετε την ακροδεξιά και τους επίδοξους “απολιτίκ” Μπερλουσκόνι, που την ακολουθούν χέρι-χέρι. Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι διαχέοντας μια οργή και τις ευθύνες προς “όλους τους πολιτικούς συλλήβδην” ή το “σύστημα”, θα πετύχετε τίποτα παραπάνω από το να τους αθωώσετε όλους. Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι προπηλακίζοντας όλους τους εκπροσώπους της “δημόσιας ζωής”, με αυτή την “τυφλή οργή”, θα καταφέρετε κάτι. Πρέπει να διαχωρίσετε την ήρα από το στάρι. Δύσκολο; Εμ, εδώ σε θέλω κάβουρα...


Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι έχετε δικαίωμα να κηρύσσετε “πόλεμο”, να παραβιάζετε το δημοκρατικό δίκαιο - και να απαιτείτε και να μένετε ασύλληπτοι. Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι φωνάζοντας με βαρβαρότητα "να καείτε μουνάκια" (απεργοσπάστες, εννούσε) ή αποδεχόμενοι τις “παράπλευρες απώλειες” των τριών υπαλλήλων στην Μαρφίν/Εγνατία, έχετε καμιά διαφορά από τον Μπους. Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι κάνοντας κουβέντες καφενείου ή θαυμάζοντας αμφιλεγόμενες προσωπικότητες και λύσεις, θα βρείτε την απάντηση στα προβλήματα. Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι αυτή η χώρα μπορεί να κινείται στη διελκυστίνδα των χειρότερων πρωταγωνιστών της: Μια ελάχιστη μειονότητα ανθρώπων με τραμπουκική ενέργεια και χουλιγκανικές μεθόδους, που παίζει με τη φωτιά (όπως κάποιοι άλλοι παίζουν με εκρηκτικά - και στο τέλος βέβαια σκοτώνονται άνθρωποι) και απέναντι μια τράπεζα, που εκδίδει μια άνευ προηγουμένου ανακοίνωση, ρίχνοντας τη “μπάλλα στην εξέδρα”. Γιατί αρκούντως κουτοπόνηρα, βεβαίως-βεβαίως, πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι, οι πολιτικοί με τα “ξύλινα λόγια” (ναι είναι, αλλά λιγότερο από τα δικά σας), η απρόσωπη Πολιτεία, αλλά εμείς; Όχι, δεν είμαστε εμείς οι “ηθικοί αυτουργοί”, δεν αφήσαμε τους άτυχους εργαζόμενους να δουλεύουν στο κατάστημα της Σταδίου, μέσα στο μάτι του κυκλώνα, αντί να την κλείσουμε τη ρημάδα από τις 11, όπως οι άλλες τράπεζες. Αυτή την απλοϊκή σκέψη δεν μπορέσαμε να την κάνουμε, ούτε βεβαίως απαντάμε με σαφήνεια αν υπήρχε σύστημα πυρόσβεσης. (Προσοχή: Δεν εγκρίνω προπηλακισμούς κατά κανενός, ούτε του Βγενόπουλου. Άλλο η κατακραυγή και η αποδοκιμασία και άλλο η βία).

Δεν θα με πείσετε λοιπόν οτι πρέπει να διαλέξω στρατόπεδο σε αυτόν τον τεχνητό εμφύλιο - "με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες". Δεν θα πάρω τίποτα, πρόοδο μπορώ να πάρω; Δεν θα με πείσετε οτι οποιοδήποτε βήμα εμπρός (αυτό δεν είναι το ζητούμενο για τη χώρα;) μπορεί να γίνει με αυτή την όξυνση που καλλιεργείται τις τελευταίες μέρες (αντί της ψυχραιμίας και της ομοψυχίας) ή με μπουρδολογίες τύπου “σπάστε τα όλα”. Ούτε καν με το κρυφό μισογελάκι, κατά τα άλλα φιλειρηνικών ανθρώπων, όταν καλυμμένα εμψυχώνουν τους “επαγγελματίες της σύγκρουσης”. Ουδείς από το “σύστημα” ενοχλείται, σας διαβεβαιώ - άντε ίσως κάποιοι πολιτικοί. Οι νταβατζήδες και τα λαμόγια ούτε (ανασφάλιστο) κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας έχουν, ούτε τους ενοχλείτε στα βόρεια και νότια προάστεια, ούτε θα τους σταματήσετε από το να φοροδιαφεύγουν και να βγάζουν τα λεφτά στο Λονδίνο ή στην Κύπρο - κι έτσι όπως είναι η παγκόσμια οικονομία, ούτε να τους "εθνικοποιήσετε" δεν μπορείτε. Δείξτε οτι ενεργείτε με βάση το συμφέρον όλων και όχι της τσέπης του καθενός. Μόνο στηρίζοντας έναν εκσυγχρονισμό της χώρας, θα μπορέσει να έλθει κάποια ισορροπία και δικαιοσύνη.

Δεν θα με πείσετε επίσης οτι καμία αριστερά μπορεί να κερδίσει τον σεβασμό μου, αν προσπαθεί να βρει τη "δικιά της γωνιά στην αγορά", διαγκωνιζόμενη με ποιά μορφή αντίδρασης θα διαφοροποιηθεί από τους άλλους και ανησυχούσα μήπως οι τρεις νεκροί "ρίξουν την αγωνιστική διάθεση του λαού", όπως διαφάνηκε καθαρά στη Βουλή σήμερα από το ΚΚΕ. Δεν θα με πείσετε οτι οποιαδήποτε "άλλη" αριστερά δικαιούται το σεβασμό μου, αν έστω και ελάχιστα φλερτάρει με αυτή τη βία. Και κανένα "νταβατζηλίκι" δεν δικαιούται να μου επιβάλει μια μειονότητα - εκτός αν θέλει να εξομοιωθεί με αυτούς που κατηγορεί και καταδιώκει.


Επειδή ρωτήθηκα επιμόνως γιατί δεν έγραψα την άποψη μου (και χωρίς να παραλληλίζω με τα σημερινά), καμία ομάδα ανθρώπων που πάει και στέκεται μπροστά στα ΜΑΤ, είτε έχει στόχο είτε όχι, να κάνει “ντου” και να προκαλέσει τη θυματοποίηση της τρώγοντας ξύλο, δεν μπορεί να κερδίσει τον σεβασμό μου. Μόνο μια ειρηνική διαμαρτυρία ή μια άμυνα σε απρόκλητη βία μπορεί.

Δεν θα με πείσετε ποτέ λοιπόν, οτι η απάντηση είναι η “τρομοκρατία” κάθε είδους. Κι αν καταδικάζω με κάθε δυνατό τρόπο το ξύλο που μπορεί να δίνουν τα ΜΑΤ (ειδικά σε έναν ευαίσθητο εργασιακό χώρο, όπως ένα μέσο ενημέρωσης), άλλο τόσο δεν πιστεύω οτι μπορεί να υπάρχει ο τρόμος να κλειδώνουμε, μήπως μπουν στο στούντιο κάποιοι απρόσκλητοι, που θα προκαλέσουν την εκδήλωση βίας ή θα επιβάλουν με το ζόρι την παρουσίαση της άποψης τους, όπως νομίζουν αυτοί. Και καμία ΚΟΕ ή άλλη συνιστώσα (που μιλάει μέσα στο στούντιο για “γερμανοτσολιάδες” και Τσολάκογλου - τι περίεργο κάτι παρόμοια λένε και οι υπερεθνικιστές) μπορεί να με πείσει οτι αυτή είναι “αποδεκτή μέθοδος πάλης”, όση κι αν είναι η απόγνωση και η αδικία. Η δημοκρατία (και η νέα τεχνολογία) δίνουν άπειρους τρόπους να προβληθεί ένα μήνυμα: Γράψτε, φωνάξτε, φτιάξτε κόμμα, κάντε ένα έξυπνο χάπενιγκ, οργανώστε διαμαρτυρίες, βρείτε άλλο "βήμα", πείστε μας.

Ναι, η δημοκρατία μας χωλαίνει - και χρειάζεται επειγόντως κάθαρση. Ναι, πρέπει να διορθωθούν ολιγωρίες δεκαετιών (για τις οποίες πολλοί παράγοντες είναι υπεύθυνοι, μεταξύ αυτών και η κατάπτυστη "δημοσιογραφία" πολλών - δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως σε κανένα επάγγελμα). Αλλά αυτή η “μεταπολίτευση”, που πνέει τα λοίσθια, είναι η πρώτη μεγάλη περίοδος δημοκρατίας, σε αυτή τη χώρα, από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Και τη δημοκρατία στην οποία ζω, δεν θα μου την πάρετε (γιατί μεταξύ άλλων, πολλοί από σας δεν ξέρετε τι σημαίνει να λείπει παντελώς η δημοκρατία). Δεν θα με πείσετε λοιπόν ποτέ οτι υπάρχει άλλη λύση, εκτός από αυτήν...