Ποιό ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα επί γης; Δεν ήταν τα λόγια εκείνου που έλεγε "Αλίμονο σ'εκείνους που γελούν εδώ!"
Δεν βρήκε λόγους για γέλιο πάνω στην γη; Τότε δεν έψαξε καλά. Ενα παιδί βρίσκει εδώ λόγους για γέλιο.
Εκείνος - δεν αγαπούσε αρκετά; ειδαλλιώς, θα είχε αγαπήσει κι'εμάς, τους γελαστούς! Αλλά μας μισούσε και μας κορόιδευε, μας υποσχόταν θρήνους και τριξίματα δοντιών.
Πρέπει λοιπόν να ρίχνει κανείς κατάρες εκεί που δεν αγαπά; Αυτό - νομίζω πως δείχνει πολύ άσχημο γούστο. Ετσι όμως έκανε εκείνος, εκείνος ο ανένδοτος. Καταγόταν από την πλέμπα.
Και ο ίδιος δεν αγαπούσε αρκετά; ειδαλλιώς θα θύμωνε λιγότερο που δεν τον αγαπούσαν. Κάθε μεγάλη αγάπη δεν θέλει αγάπη; θέλει περισσότερα.
Βγείτε από τον δρόμο όλων αυτών των ανένδοτων! Εχουν βαριά πόδια και πνιγηρές καρδιές, δεν ξέρουν να χορεύουν. Πως θα μπορούσε να φαίνεται ελαφριά η γη σε τέτοιους ανθρώπους!
Λοξά έρχονται όλα τα καλά πράγματα στο σκοπό τους. Σαν γάτες κυρτώνουν την ράχη τους, ρουθουνίζουν μέσα τους απέναντι στην προσεχή ευτυχία τους - όλα τα καλά πράγματα γελούν.
Το περπάτημα προδίδει αν ένας περπατά ήδη στον δικό του δρόμο, κοιτάτε πως περπατώ! Οποιος όμως πλησιάζει στο σκοπό του, χορεύει.
Και, αληθινά, δεν κατάντησα άγαλμα, ούτε στέκομαι εδώ ακούνητος, άτονος, από πέτρα, μιά στήλη, εμένα μου αρέσει το γρήγορο τρέξιμο.
Κι'ακόμη κι'αν υπάρχουν στη γη έλη και πυκνή θλίψη, όποιος έχει ελαφριά πόδια, τρέχει ακόμα και πάνω στη λάσπη και χορεύει όπως σε στέρεο και λείο πάγο.
Υψώστε τις καρδιές σας, αδελφοί μου, ψηλά! ψηλότερα! Και μην ξεχνάτε και τα πόδια σας! Υψώστε και τα πόδια σας, καλοί χορευτές, και ακόμα καλύτερα, στηριχτείτε πάνω στο κεφάλι σας!
Αυτό το στεφάνι εκείνου που γελά, αυτό το στεφάνι από τριαντάφυλλα, εγώ ο ίδιος το έβαλα αυτό το στεφάνι, εγώ ο ίδιος καθαγίασα το γέλιο μου. Κανέναν άλλο δεν βρήκα σήμερα αρκετά δυνατό για κάτι τέτοιο.
Ο Ζαρατούστρα, ο χορευτής, ο Ζαρατούστρα ο ελαφρύς, που γνέφει με τα φτερά του, έτοιμος για πτήση, γνέφοντας σ'όλα τα πουλιά, έτοιμος και επιδέξιος, γεμάτος μακαριότητα και ελαφράδα.
Ο Ζαρατούστρα που λέει την αλήθεια, που γελάει αληθινά, καθόλου ανυπόμονος, καθόλου ανένδοτος, ένας που αγαπά τα πηδήματα και τα λοξοπηδήματα, εγώ ο ίδιος έβαλα αυτό το στεφάνι!
Ετσι μίλησε ο Ζαρατούστρα
μετάφραση Ζήση Σαρίκα
Εκδόσεις Νησίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου