Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Θα πεις κι ονόματα ρε;;; Πες ρε! Πες!!

Picture by PiZZaDreams

Μάλιστα.

Πριν μερικά χρονάκια, κάπου 2 δηλαδή, βρήκα κάτα τύχη ένα μπλογκάκιον που έλεγε κάτι για τις γυναίκες, κάτι για αναμνήσεις παιδικές από την Γερμανία, κάτι για την επικαιρότητα και την Φυσική, κάτι για καλλυντικά, είχε δηλαδή πολύ πράμα και γενικά, κάτι σαν ψιλικατζούδικο online ήταν. Με πολύ γέλιο. Και πολλή αλήθεια. Και πίκρα μερικές φορές. Αλλά πάντα με πολλή ψυχή...

Πάει λοιπόν και η Κωσταντίνα. Tης έπρηξαν τα ωάρια οι αρχιμαλάκες που δεν είχαν και τίποτα καλύτερο να κάνουν στις (φυτο)ζωούλες τους μήπως; Μπα... δεν νίκησαν αυτά τα μαλακοπαπαράκια τελικά γιατί όπως το έγραψε πολύ καλά και η ίδια (εμείς οι υπόλοιποι καταλαβαίνουμε απόλυτα τι εννοείς Κωσταντίνα μου), έκανε την "γκάυλα" της, τώρα πάει γι'άλλα καλύτερα πράγματα.

Δεν έχω παρακολουθήσει τι γίνεται με τις φασαρίες και τα μπλογκς τελευταία. Πέφτουν λέει μηνύσεις, κυνηγάνε δημοσιογράφους, βουλευτές, ανώνυμους κι επώνυμους. Δεν ασχολούμαι τόσο πολύ πλέον. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν με ενδιαφέρουν οι εξελίξεις, ιδίως σε ότι αφορά το μέλλον του μπλόγκινγκ.

Αφήσαμε τις μίζες και τρέχουμε για μπλόγκερς τώρα. Ε, την μία βδομάδα το ένα, την άλλη το άλλο, νά'χουμε να παραμυθιάζουμε τον κόσμο. Να τον στρέφουμε εκεί που θέλουμε για να μην βλέπει την τύφλα του. Την επόμενη βδομάδα θα κυνηγάμε τους καμιναδοκαθαριστές (πως λέγονται ρε αυτοί στα ελληνικά;;;). Γιατί ρε δε καθαρίζεις την καμινάδα με ΑΖΑΧ; Γιατί δεν βγάζεις τα πετραδάκια από μέσα που μου κατεβαίνει ο Άη Βασίλης και του γίνεται ο κώλος φελιζόλ;

Ααχ, ξέρετε τι γαμάτη ζωή κάνουν οι καμιναδοκαθαριστές στην Γερμανία; Schornsteinpfleger στο Τζερμάνια λέγονται. Για πείτε το 7 φορές γρήγορα παρακαλώ!
Φοράνε όλοι κάτι στολές με μεγάλα μαύρα καπέλα, παντελόνια καμπάνες και γιλέκα από βελούδο και ταξιδεύουν σε όλη την χώρα σαν τους Χιώτες και γυροπηδάνε ότι μανούλι βρεθεί μπροστά τους για 2 περίπου χρόνια (μέχρι να τελειώσει η μαθητεία τους). Κάτι σαν ρόκ σταρς της στάχτης. ΓΑ-ΜΑ-ΤΑ!

Τι έλεγα;

Α, ναι.

Αρχίδια καπλαμά, έλεγα για άλλη μια φορά.
Ξέρετε τι είναι ο καπλαμάς; Είναι αυτό το λεπτό φύλλο από ξύλο που το βάζουνε στα έπιπλα για να είναι πιο μόστρα. Και δεν είναι εύκολο, λέει, να φτιάξεις καπλαμά. Θέλει μια ιδιαίτερη διαδικασία να μετατρέψεις τα κομματάκια ξύλου σε αυτήν την λεπτή στρώση. Θέλει πολλή υπομονή και επιμονή.

Όπως και τα αρχίδια καπλαμά. Θέλει δουλειά πολλή να κάνεις τα αρχίδια του άλλου από ΤΟΣΑ, τόσα.
Να τα κυνηγήσεις, να τα πιάσεις, να τα στίψεις, να μην μπορούν να πούνε "κιχ", να τα σιδερώσεις, να τα κάνεις 1 χιλιοστό πίτα, πλακόστρωτο, μοκέτα, τσίχλα πατημένη. Ολόκληρο πρότζεκτ δηλαδή.

Όσο για την ανωνυμία των μπλόγκερζ - των πραγματικών μπλόγκερς, εκείνων που ζουν την φαντασίωση ακόμα - γιατί να πρέπει να γράψω το όνομα μου άμα δεν γουστάρω;;; Γιατί να μην κάνω την ψυχανάλυση μου και την ονείρωξη μου όπως μου καυλώνει;;;

Δειλία είναι; Που δεν γουστάρω να με πρήζει ο κάθε μαλακοκαύλης (ή εμένα, ή την οικογένεια μου, ή την δουλειά μου) είναι δειλία;;; Ε, στα παπάρια τα δικά μου λοιπόν κι εμένα, Τριαντάρα με λένε κι όποιος γουστάρει. Άμα θα θέλω να βγω, να με βάλουν τα κανάλια και να με μουτζώνουν όσοι με βλέπουν στον δρόμο ή να έρχονται να μου φιλάνε το χέρι (μπουχαχαχαχα), τότε θα πω και τ'όνομα μου, θα βάλω και μια φωτογραφία μου ολόσωμη (έχω μια καλή απ'την Πελοπόνησσο πέρσυ, σας κάνει;) να βγείτε να με κράξετε. Μέχρι τότε όμως, να μου κλάσετε τα παπάρια, νταξ;;

(σημ.: όλες οι μπινελικολέξεις του σημερινού ποστακίου εξαιρετικά αφιερωμένες στην Ψιλικατζού)

(σημ. 2: μια και είναι το πρώτο μου ποστάκιον στο μπλογκάκι αυτό, μην τρομάζετε με αυτά που διαβάσατε, οκ; Μπορώ να γίνω και πιο κακιά :-)

3 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Δυστυχως εμεις οι Ελληνες ξεχναμε γρηρορα...Και παμε απο το ενα σκανδαλο στο αλλο...

An-Lu είπε...

Γίνε όσο πιο κακιά μπορείς γλυκιά μου!!!!

Ιωάννα είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τον/την πρέζα tv.Έτσι είμαστε οι Έλληνες.....
Καλημερούδια!!!