Η Δυσκολία του να είσαι Ζυγός

Είναι εξαιρετικά άβολο το να είσαι Ζυγός και ταυτόχρονα ο πιο ανισσόροπος χαρακτήρας. Προικισμένοι από τη φύση μας με τη μοναδική ικανότητα να τα ζυγίζουμε όλα πάνω στην ανιδιοτελή ζυγαριά μας, είμαστε καταδικασμένοι όταν στο ένα μέρος της ζυγαριάς τοποθετούμε τον εαυτό μας το τάσι μας να 'ναι πάντα ελαφρύτερο. Ιδιαίτερα όταν μπλέκουμε σε καταστάσεις που λίγη ως καμία αξία δεν έχουν για εμάς, συνήθως είναι αδύνατο να απεμπλακούμε και αντ'αυτού προσποιούμαστε ότι δήθεν γουστάρουμε. Εξ ου και το μόττο μας "Μου αρέσει, αν σου αρέσει", το οποίο ως Ζυγός βρίσκω απολύτως προσβλητικό αλλά -φευ- τόσο χαρακτηριστικό.

Καμιά φορά έπιανα τον εαυτό μου επ' αυτοφόρω να ενεργεί σαν την Αφροδίτη, το αρχέτυπο της Πόρνης. Έκανα τα πάντα για την ευχαρίστηση των άλλων, αλλά επί της ουσίας παραμελούσα τις δικές μου ανάγκες. Έπεφτα από αγκαλιά σε αγκαλιά αναζητώντας εφήμερες απολαύσεις κάνοντας μάταια όνειρα για τη Μεγάλη Αγάπη που δεν ερχόταν. Είχαν ριζώσει οι επιθυμίες μου τόσο βαθιά μέσα μου που δεν μπορούσα να νιώσω έτσι ακίνητος που πάλευα με το χώμα. Μέχρι που γνώρισα Εκείνη, όπως η Αφροδίτη όταν βρήκε την αληθινή Αγάπη στα μάτια του Άδωνη.

Κάποτε ήμουν αλτρουιστής μέχρι αηδίας. Όχι πια. Το πολέμησα. Σήκωσα το ανάστημά μου και νίκησα. Είμαι Ζυγός και είμαι καλά. Τώρα διεκδικώ. Τώρα αγαπώ. Και τώρα επιτέλους αγαπιέμαι όσο θα 'θελα.

Έγραψα ένα ποίημα που μόνο ένας Ζυγός μπορεί να αποκρυπτογραφήσει το συμβολισμό του.

Ποίημα για Εσένα

Στριφογυρίζεις μέσα μου σαν ένα αγέννητο μωρό
Γραντζουνάς ρυθμικά το στομάχι μου
Κουρνιάζεις στη σκέψη μου και ξαναρχίζεις
Μεγαλώνεις συνεχώς, δεν σταματάς ποτέ να μεγαλώνεις
Πάντα όμως θα χωράς μέσα μου
Όσο τούτη η γη θα έχει χώρο να δίνει στο νερό
Όσο το νερό θα πέφτει στα λιβάδια
Όσο τα λιβάδια θα γεμίζουν από λουλούδια
Ρόδο πορφυρό είμαι κι εσύ ολόλευκη Ανεμώνη
Για κάθε δάκρυ σου δίνω μια στάλα αίμα
Κι ας στερέψω για να ζήσεις
Μόνο το χέρι που θα μας κόψει μαζί παρακαλώ
Μαζί να μας κρατήσει.